یک سلام از ته دل به بهترین خدای دنیا ؛ به پرستیدنی ترین معبود عالم. یک سلام از سر دلتنگی؛از روی ناله و عجز و التماس ...

خدایا...

اومدم در خونه ات خواستم در بزنم در روُ بروی خودم باز دیدم! انگار که کسی منتظرآمدنم بوده! تا خواستم لب باز کنم و سلام کنم ؛ صدایی گرم و مهربان و آشنایی را شنیدم که زودتر سلام کرد. دیگه یقین پیدا کردم که کسی منتظر آمدنم بوده! قبل از آمدن پریشانی همه ی وجودم رو گرفته بود؛پر از تشویش و اضطراب بودم ولی حالا آرامشی رو دروجود خودم حس میکنم که هیچگاه نداشتم! یقینا صاحب خانه خوب و نیکو ازم پذیرایی کرده که چنین آرامشی بهم دست داده! و حالا...

مشتاقانه به  انتظار نشسته تا من لب باز کنم و بگویم که چه چیزی من رو تا در خانه اش کشانده. من مشتاق تر برای در د دل کردن. با اینکه مطمئنم خودش میدونه چرا اومدم ولی دوست داره از زبون خودم بشنوه!!! باشه خدای من؛چشم بهترین همدم و مونس من خودم میگم چرا اومدم در خونه ات...

اومدم واسه شکایت! راستش اولش میخواستم شاکی باشم از دیگران؛ از دوست و آشنا و غریبه... ولی وقتی خوب فکر کردم دیدم که نه! قبل از هرچیز باید از خودم شاکی باشم! از خودم شکایت کنم! جالب نه؟

ای بهترین خدا...

من از خودم شاکیم بابت توقعات زیادی که از دیگران دارم! یاریم کن پایین بیارم این سطح توقعاتم رو. خدای من؛ من از دیگران توقع دارم به من محبت کنن چون خودم محبت کردن رو دوست دارم! چون عاشق عشق ورزیدنم! ولی دوست دارم دیگران قدر محبت کردن منو بدونن و در مقابلش بهم محبت کنن! دوستم داشته باشن! حالا نه به اندازه خودم ولی نیمی از اون رو جبران کنن!

خدایا این توقع زیادی که از دیگران دارم؛ به من کمک کن تا بدون داشتن هیچ توقعی محبت کنم؛ برای آرامش خودم محبت کنم؛ عاشق عشق ورزیدن باشم حتی اگر بارها بشکنم! آخه میدونی خدا از نظر من عشق ورزیدن با قلبی پاره پاره خیلی خیـــــــــلی قشنگتر!...

حتی در مقابل خشم و غضب دیگران و حتی در اوج عصبانیت بتونم آرامش خودم رو حفظ کنم. و کمکم کن...

اصلا خدایا؛ خداجون من؛ چرا اینهمه تفره میرم! یک کلام میگم : کمکم کن تا بهترین باشم چه برای خودم و چه برای دیگران. پروردگارا لحظه ای منو به حال خودم تنها نگذار که من بدون تو هیچم هیـــــــــچ...

بارالهی ...

یک دنیا تشکر که صبورانه و عاشقانه پذیرای این مهمان و بنده ی خطاکار شدی. یقین دارم که از همین الان دل هر جفتمون برای یک مهمونی دیگه تنگ میشه؛ ولی  شک ندارم که دفعات بعدی نه برای شکایت! بلکه برای سپاسگذاری از تو خدای مهربان و رفع دلتنگی به در خانه ی همیشه بازت خواهم آمد و تو خدای مهربان صبورانه و عاشقانه مثل  همیشه پذیرای من خواهی شد بدون آنکه حتی کلامی از نمک نشناسی های من شکایت کنی.انشاالله...

 دوستت دارم ای بهترین خدای دنیا...